İhtiyaç sebebiyle tahliye davalarında ihtiyacın samimi, gerçek ve zorunlu olması gerektiğine ve ispat yükünün davacı kiraya verende olduğuna ilişkin Yargıtay kararları
Yargıtay 6. Hukuk Dairesi
Esas No :2007 / 10759
Karar No :2007 / 13295
Karar Tarihi :4.12.2007
DAVA
Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde duruşmalı olarak temyiz edilmiş ancak işin niteliği gereği duruşma isteğinin reddine karar verildikten sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
KARAR
Uyuşmazlık iktisap ve konut ihtiyacı nedeniyle tahliye istemine ilişkin olup, mahkemece istemin kabulü üzerine hüküm davalı vekilince temyiz edilmiştir. İhtiyaç iddiasına dayalı davalarda tahliyeye karar verilebilmesi için ihtiyacın gerçek, samimi ve zorunlu olduğunun kanıtlanması gerekir. Devamlılık arzetmeyen geçici ihtiyaç tahliye nedeni yapılamayacağı gibi henüz doğmamış veya gerçekleşmesi uzun bir süreye bağlı olan ihtiyaç da tahliye sebebi olarak kabul edilemez. Davanın açıldığı tarihte ihtiyaç sebebinin varlığı yeterli olmayıp, bu ihtiyacın yargılama sırasında da devam etmesi gerekir. Olayımıza gelince; davacı yabancı uyruklu biriyle evli olup yurtdışında yaşadığını ancak sık sık Türkiye’ye geldiğini Türkiye’ye geldiğinde kalacak yeri olmadığından bazen akrabalarında bazen otelde kaldığını bu nedenle de dava konusu taşınmazı satın aldığını, bu taşınmazda çocukları ve annesiyle birlikte kalacağını söyleyerek davalının taşınmazdan tahliyesini talep etmiş, davalı ise davacının küçük çocuklarıyla birlikte yurt dışında yaşadığını, annesinin ise kendisine ait binada oturduğunu, ihtiyacın samimi olmadığını beyanla davanın reddini istemiştir.Dosya kapsamından davacının yabancı uyruklu biriyle evli olması nedeniyle yurt dışında ikamet ettiği anlaşılmaktadır. Yukarıda da bahsedildiği gibi ihtiyaç nedeniyle tahliyeye karar verilebilmesi için ihtiyacın gerçek, samimi ve zorunlu olması ve ayrıca devamlılık arzetmesi gerekmektedir. Davacının yurt dışında yaşamakta iken sadece İstanbul’a gelişlerinde akrabaları yanında ya da otelde kalması ihtiyacının devamlı olduğunu göstermez. Geçici ihtiyaç nedeniyle de tahliyeye karar verilemez. Bu durumda davanın reddi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması doğru olmadığından kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ
Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulüyle HUMK.nun 428 .maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 4.12.2007 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.